Romjulsminner

ROMJULSMINNER.

 

I gamle dagar skulle ein ikkje gå ut eller på besøk 1.juledag. Då vart ein JuledagsPetter, og det ville ingen vere. Endå veit eg ikkje kva det betyr, men det var ikkje bra 🙂 Denne dagen kunne vere ganske lang for mange.  Særlig når det var fint veir og kanskje også snø.

Eigentlig eit seinare foto

Dette var ein fin dag til brettspel og innekos. Har forstått seinare at det ikkje alltid var like kjekt at eg skulle vere med. Men av og til vart det utøvd stor tolmodigheit frå eldre syskjen 🙂

Ekstra koselig var det når storesøskena var heime og lisjesystå fekk ver i lag med dei litt før dei måtte reise igjen. Det var alltid stas når dei kom. <3

Kjellrun drog gjerne fram gitaren og det vart songstund i stova 🙂

Det var god middag og det vart dekka på stova til kaffi og julekaker.

Ellers knekte vi nete (nøtter) og var vi heldige var det filipine. Då var det to nete i eit skal. Desse må ein dele med nokon, og neste dag er det om og gjer å vere først og sei filipine til den andre. Då vann vi eit kvart eller den som tapte måtte gjere ei tjeneste.

Resten av romjula var det greit og gå på besøk igjen. Det var kjekt å gå på besøk desse dagane, det vanka forskjellige godterier. Det var viktig at besøkande fekk noko, so dei ikkje bar med seg jula ut 🙂 Vi gjekk av og til julebokk, men då stort sett til Bestemorheimane.  Anna, Berta og Johan fekk også besøk i jula, der vanka det alltid godsaker, jul eller ei.  Dei hadde levande lys på juletreet, men tende dei ikkje som eg kan hugse.

I ein heim eg ofte var, ikkje berre i jula, hadde dei eit heilt spesiellt bilde, eller -det var eigentlig ein papirplakat, som var svært fasinerande. Det var nissar som styrte med forskjellige ting. Denne plakaten hong oppe berre i jula sjølvsagt. Kan hugse at eine hjørnet hadde fått ei rift etter kvart, men det gjorde ingenting for bildet var so fint. Det var so fullt av liv og det dukka opp stadig nytt på ein måte. Reine julemagien, kunne sitte og studere det lenge 🙂

Lignande bildeplakat

I eit hus eg måtte passere for å kome til dei med plakaten, var det også noko veldig spesiellt. Ei lyslenke  -med farga lys – og det blinka. Sonen i dette huset var sjømann, og han hadde nok kjøpt den med seg heim frå fjerne strøk.  Denne lenka vart som ei ramme inne i vindauge. Det var veldig flott og vi kunne stå på veien og sjå på dette fasinerande fargespelet.

No til dags er ikkje dette so spesiellt, sidan alle kan få tak i det. Men når eg var lita var det svært uvanlig. Då hadde folk ei stjerne i vindauget og juletre, det var det. Det fantest ikkje julelys i trea ute og lenker i hytt og pine, og slett ikkje i fargar.

Ellers gjekk dagane med til å renne på kjelke, akebrett og ski. Det var kjekt når dei store ungane hadde fri frå skule, og vi kunne leike i lag alle sammen.  Det var forresten alltid fin sol, knakande snøv og kaldt i jula før i tida 🙂

Ein ting eg kom til å tenke på – når det var glatt tok vi tjukkelestar utanpå skorne, so slapp vi å gli. Det ser ein aldri meir, men det var veldig lurt 🙂

Når kvelden kom var det julefest, men dei har eg fortalt om tidlegare.

Med dette ynskjer eg alle framleis god jul og eit godt nytt år.

 

«Biggikake»

Eg er so heldig at eg hadde ei mor som var veldig flink til å lage mat og bake kaker. Ho hadde alltid noko godt på lur i frysaren, om ho ikkje hadde nybaka.

Helgakosen for oss var når ho dekka på i stova til «kaffi» laurdag og søndag ettermiddag. Det var lys på bordet, alltid gokaker, av og til var det vaffler eller bollar og kakao 🙂

Det er spesiellt ei kake som står som den mest spennande og spesielle: Biggikaka. Den baka ho ikkje ofte, sikkert til spesielle anledningar eller eit og anna foreiningsmøte 🙂

Den er litt vanskelig å kjevle ut og er litt tidkrevande, so eg kan forstå det. Den blir baka ut og steikt i tre lag, eit med kakao.

Mellom desse laga skal det vere eit tynt lag med tjukk vaniljekrem.

 

 

Dei tre laga leggast also oppå kvarandre, med vanilkrem imellom, kakaodelen skal vere i midten, sjølvsagt 🙂 På toppen skal det vere melisglasur og kakestrø i fine fargar.

Og no kjem den spennande, spesielle delen for oss som var so heldige og vere i nærheita når ho laga denne kaka: Vi fekk ete kantane 🙂 Den måtte skjerast til slik at det vart fine kakesykke før det vart servert. Trur ikkje eg veit noko som er so godt som desse kantane var 🙂

Og like viktig som at kantane var beine, var at kakestykka vart skorne opp i skrå stykker. (ellers smakar den nok ikkje sameleis 🙂 )

Har ein teori om at ALLE som har vore so heldige og ete desse kantane eller smakt denne kaka kan huske det veldig godt 🙂

GOD HELG 🙂

 

«Kva kan du foreslå for oss å sjå og gjer på i Volda?»

Dette spørsmålet fekk eg ein dag. Godt spørsmål 🙂

Eg har tenkt ein del på det, og funne ut at Volda ligg midt i smørauge som utgangspunkt for svært mykje. I dette innlegget vil eg kome med nokre forslag til kva ein kan finne i Volda sentrum.

Volda sentrum

Dei neste vil bli resten av Volda kommune og dagsturar innover i fjordane og utover i øyane. Monge av opplysningane har eg funne på heimesider og facebooksider. So – finn du nokre av forslaga interessante, kan du finne meir om dei på nettet 🙂

Alle dei flotte fjellturane går eg ikkje inn på, anna enn å anbefale boka «Fotturar på Sunnmøre», eller morotur.no, ut.no og finn.no sine kart. 🙂

Til Volda kan du kome med bil, båt, buss og fly.

Volda turisthotell

Du kan overnatte på Volda turisthotell, Volda hostell, Leiteland camping. Innover mot Austefjord ligg Aurstad camping og på Bjørkedalen finn du Helset hytter og camping. Josybuda på Kalvatn har også overnattingsplassar.

Volda hostell B&B

Midt i Volda sentrum står  Volda kyrkje, eller Sunnmørskatedralen som den også vert kalla. Eit fantastisk flott byggverk. Med det høge tårnet, kan ein sjå den frå alle kantar. Vil ein gå inn og sjå, kan ein ta kontakt med kyrkjekontoret.

Ellers kan ein i Volda vandre mellom koselig trehusbebyggelse, med fleire grøne lunger.
På Oppheimsplassen, mellom kyrkja og rådhuset kan ei sjå «Tellusegget», laga av Astrid Eidset Rygh, og utgangspunktet for «Jordklodeegget» som slapp ut duer under opninga av OL på Lillehammer.

Tellusegget

Ved rådhuset er det ein liten klatrepark.

klatrestativ ved rådhuset.

Går du litt lenger bort finn du minnesmerket etter Wilhelmine og Normann Eng, som samla inn pengar og bygde Pleieheimen, eit sanatorium for tuberkulosesjuke.

Her står også minnesteinen over Arne og Lars Kinsarvik. Kjende kunstnarar som dreiv med treskjæring, rosemaling og teikning. Faren, Lars er den mest kjende og har vore med å utsmykke 13 kyrkjer. Bl.a. Eid kyrkje på Nordfjordeid i si heilheit og altertavla i Dalsfjord Kyrkje. Har frå temmelig sikker kilde at Arne har laga utsmykningane i Volda Kyrkje. Dei laga også møblar i dragestil, til hotell og stover.  Fantastisk flott arbeid.

På rådhuset finn du biblioteket, og på samfunnshuset er kinoen.

Ved fergekaia kan du sjå fine vikingskip som vegvesenet fekk opp då dei laga ny veg. 🙂 Og det er fint å tusle ein tur innover havna, heilt ut på moloen.

Du kan sitte og nyte livet på «Flyndra» (eller Puppane på folkemunnet) 🙂

Vil du nyte ein fredelig, flott spasertur kan du gå Elvadalen, frå sentrum til stadion. Der finn du tavler framover med innformasjon om det du går forbi. Bl.a. Mylnefallet.

Mylnefallet

Andre fine gåturar er opp i Kalsethola, eller opp til gapahukane: Grindalødå på Klepp, Prestesætra og Heltnelihuken. Fine utkikspunt over fjord og fjell, utan å gå opp på fjelltoppane.

Grindalødå på Klepp
Utsyn frå Grindalødå

Ein annan fin tur er rundt Rotevatnet. Der kan du sjå bautaen og heimstaden til Anders Vassbotn, som i tillegg til mykje anna, har skreve songen «Å leva det er og elska».

Ei flott grøn lunge er «Sjukehusparken» med alle sine flotte Rododenron.

Sjukehusparken

Ei anna er «Lærarskuleparken». Der finn du byste av Henrik Kårstad, som grunnla og bygde lærarskulen.

Henrik Kårstad

Og sjølvsag Volda bygdetun og garverimuseum.

Volda bygdetun

Vi har astronomisenteret Kometland på Klepp. Eit av verdas største amatør observatorium. Bygd opp av Knut B. Aarset, som også oppdaga ein komet og fekk den oppkalla etter seg. (Har dessverre ikkje bilder. Sjekk heimesida. Står på lista over komande innlegg) 🙂

Volda elektriske mylne har restaurert og brukar steinkvern, -skalmaskin og valsestol, det meste frå 1930 talet.

Treng du mat, kan eg ramse opp koselige etestadar med god mat og god service:
Volda turisthotell,
Marias,
Det grøne treet,
Georgios kjellar (Gresk),
So es bors,
Landskape (kina),
Volda omsorgsenter,
Westre bakeri,
Geiranger bakeri,
Rokken,
Naustet grill,
Osdals catering,
Pizzabakeren,
to stk. taimatboder.
Tek også med Coop Exstra i Furene, Ivar Åsentunet og Josybuda på Kalvatn.

Det grøne treet, Marias og Naustet grill

Volda har to friluftsområder med badeplass. Munken og Årneset. På Årneset er der også sandvolleyballbane og freesbekorger.

På stadionanlegget finn du fotballbaner, skatepark, trimapparat, og ballbinge er under oppføring.

Ellers har vi: golfbane, tennishall og utebane, klatresilo, kitesurfing, rideklubb.

Av arrangement i Volda kan eg fort berre nemne:
Først og fremst 12 konserten i Volda kyrkje som Arild Andenes får til kvar laurdag kl.12.00
Det grøne treet, So es bors og Volda turisthotell har ofte «levande musikk».
Studentveka,
Animasjonfilmfestival,
Dokfilmfestival,
Kyrkjemusikkveka,
Dei nynorske festspela,
Kammermusikkfestival,
X2 festival,
Bygdepride,
Linderock,
Austefjordhelg (litt utanfor Volda sentrum) og
Røde kors sin årlige loppemarknad.
No til helga skal det til og med vere operaframsyning i Propellhallen. «Kimen» av Magnar Åm.

Jau. Visst har vi å vise fram og vere stolte av 🙂

VELKOMEN TIL VOLDA!

 

17.mai

Det var ikkje vanlig å reise til Volda og gå i tog 17.mai i gamle dagar.

Vi hadde vår eiga feiring på Lid. Vi gjekk i tog. Trur det gjekk frå skulen ut til butikken og innatt på skulen. Vi hadde ikkje korps, men allsong. Den eine etter den andre. Alle dei fine, gamle, kjende: Gud signe vårt dyre fedreland, Fagert er landet, Mellom bakkar og berg, No livnar det i lundar – no lauvast det på Lid 🙂 og sjølsagt Ja, vi elsker dette landet.

Der samlast heile bygda til leikar og samver.  Det vart sikkert løyst nokre verdensproblem også denne dagen.

Vi hadde sekkeløp, potetløp, eggeløp, pilkast, ballkast, og kappløp på stylter. Og dei vaksne var med på leikane.:)

 

Oppe (i andre etg.) på skulen var det konkurranser i luftgeværskyting. Det var stort sett dei same som vann kvart år 🙂

Dette var også første dagen i året vi fekk is. Den tida fekk vi ikkje is anna enn i sommarhalvåret, og den kom til 17.mai. Etter det hadde Sigvart is på butikken til utpå hausten, då var det slutt 🙂

17.mai var også ein av dei få dagane vi fekk brus. Gjerne ei flaske. På den stakk vi hol i toppa, og drakk med sugerør slik at den varte lenge 🙂

Dei vaksne kunne kjøpe kake og kaffi.

Dette var også ein dag då dei som, av ein eller annan grunn var vekk frå bygda, kom heim.

På ettermiddagen var det fest på Bedehuset. Skuleungane sto for programmet. Sketsjar, song, konkurranser, blokkføytespel….

Det var tale for dagen og premieutdeling.

Når festen var slutt, var dagen over og alle gjekk fornøgde heim.

Fine minner 🙂

Vi er heldige som bor i eit fritt og godt land, der vi kan feire nasjonaldagen med barnetog, korpsmusikk og fest.

Hipp hurra for 17.mai og landet vårt.

Hipp hurra for flagget vårt.

Hipp hurra for foreldra våra og forfedrene som har bygd opp landet for oss.

Hipp hurra for samhald, samarbeid, dugnad og hardt arbeid. Lat oss håpe det kan fortsette sånn. At ikkje egoismen tek overhand. Og lat oss håpe det går an å bo på bygdene, der naboane kjenner kvarandre, og folk tek vare på kvarandre.

Hipp hurra for mangfaldet og det gode i folk.

Hipphipphipp hurra hurra hurra for den gode, kloke Kongen vår.

GRATULERER MED DAGEN, HA EIN FIN 17.MAI ! HIPPHIPP HURRAAAAA 🙂

Gamle skattar og Anders Vassbotn

På mi vandring i gamle skattar, kom eg over Programbladet nr.27 frå 1958.

Med Kong Olav på framsida tenkte eg at Besta hadde kjøpt og teke vare på bladet av den grunn. Ho var svært opptatt av kongestoff, både det norske kongehuset og dei europeiske. Det var spennande å opne bladet for å sjå kva slags program dei kunne ha på den tida 🙂 Og rett nok, på andre side:

Først i bladet var det omtalar av utvalde program.  Også ei omtale om korleis Norsk Rikskringkasting tok til. Det var prøvesendingar i 1923. Kringkastingselskapet vart skipa i 1925 og det var høgtideleg opning 29. april. Det var soleis 25 årsjubileum i 1958.

I sjølve programoversikta dukka det faktisk opp ei kjend rekke program som såg omtrent sameleis ut når eg var lita 🙂

Den store forskjela på då og no, er at det også er program frå utlandet. Og at fjernsynsprogrammet mangla fullstendig 🙂

Ikkje so rart sidan ingen hadde fjernsyn enno.:)

det var til og med engelsk kurs 🙂

Den store overaskinga kom på side 6 og 7. Der lyste kjende motiv mot meg, so eg vart reint forbausa. 🙂 Eg trur det datt utav meg: Næmmen ka i alle dage – Volda??? 🙂  Eg hadde ikkje venta at det skulle vere omtale av eit program frå Volda. Det viste seg at denne helga var Volda møtestad for den frilynde ungdomsrørsla som hadde sitt årsmøte.

Programmet og artikkelen er laga av Arne Græsdal.

Artig. Med Ristegarden, der eg var og leverte middag i si tid.  Årflot prenteverk på Egset, no museum. Eit meir moderne Årflot prenteverk i Volda sentrum gir ut avisa «Møre». Det er etterkomarane til Sivert Årflot som framleis eig og driv. Det nye samfunnshuset som no er renovert. Likeeins er Kårstadbygget under renovering og  er ein del av høgskulen.

Det eg vart mest nyskjerrig på var likevel biletet øverst til venstre. «Garden til Anders Vassbotn. Frå avdukinga av minnesteinen».

Anders Vassbotn 16. mai 1868 – 30. aug. 1944

Bonde, diktar og politikar.

Eg måtte finne ut meir om denne mannen. Eg må ha vore vekk frå skulen den dagen vi lærte om han. 🙂 Vel visste eg at han har skreve songen «Å leva det er å elska» som står i salmeboka, og er mykje brukt over heile landet. Også «Mor» og «Min barneheim under grøne lia». Nydelige tekster som går rett i hjarterota på meg. Eg har også visst lenge kvar garden hans ligg, fram i Vassbotnen. Det må vere ein av dei finaste plassane i Volda kommune 🙂

Med god hjelp frå Allkunne og Wikipedia, fann eg mykje meir eg ikkje visste.

Han gav ut fire diktsamlingar og fem skodespel.

Ikkje berre var han ein pioner i den frilynde ungdomsrørsla frå 1894 og sat i styret i fleire år.

Han sat i heradsstyret (kommunestyret) i Volda for Venstre frå 1902 og var ordførar frå 1910 til 1913.

I 1913 kom han inn på stortinget og sat der til 1930. Han var på talarstolen 25 gongar det første året, noko som var uvanleg for ferske stortingspolitikarar. Han arbeidde hardt for kultur, distriktspolitikk og målsaka.  Han var med på å få gjennom målparagrafen i folkeskulelova.

To gonger takka han  nei til å bli kyrkjeminister.

Han sat også i Nobelkomiteen. Først som vara, so som fast medlem frå 1938 -1939. (en plass står det at han var vara frå 1931 til 1942, medlem 1939 og fungerande medlem 1940 til 1943)

Han var ei tid formann i styret for Sunnmøre Museum, og Norges Bank si avdeling i Ålesund.

Må berre oppmode og anbefale å google Anders Vassbotn. Det blir for mykje å skrive her 🙂

Men – fleire spørsmål melder seg:

Kvifor er ikkje denne mannen meir profilert i Volda?

Kvifor har vi ikkje statue av han nedi gatå? Som dei har i Ørsta av Ivar Aasen og Anders Hovden. Kanskje kunne bautasteinen vore flytta til offentleg grunn? Eller i det minste eit minnesmerke.

Kvifor er ikkje garden museum? (Det forstår eg, sidan garden er i privat eige)

Kvifor har ikkje han fått bygning oppkalt etter seg? Foreslår det nye kulturhuset 🙂

Vi har Anders Vassbotn veg då. 🙂

16. Mai 2018 hadde han vore 150 år – berre nemner det 🙂

Min barneheim under grøne lia

der glad eg levde den fyrste tida,

du vart den flekken eg mest fekk kjær

om ut eg vanka, du var meg nær.

 

Der barnegråten så lint vart stogga,

og ljost eg drøymde i velse vogga,

der mor sitt kvæde fyrst song seg inn

og tok med sæle mitt barnesinn.

 

Og når det skymest mot kveld i stova,

og trøytt av leiken eg ville sova,

då tok på fanget meg opp han far,

og inn i eventyrland det bar.

 

Når våren kjem etter kalde vetter,

og bøen grønkar, og lauvet spretter,

då vert du venast for meg å sjå,

Min barneheim med din vårpynt på.

 

Og aldri såg eg på andre stader

så fagre fargar når sola glader,

og staren song kje so mjukt og klårt,

som når han sat oppå mønet vårt.

 

Og elva, som nedme tunet renner

med sirl og sukling, so vel eg kjenner,

og vatnet speglar, når dagen lid,

den grøne skogen og bøen blid.

 

 

 

Kjapp reiserapport Volda – Kiel – Volda

Eg er den første til å tilstå at eg er særs heimekjær og er ikkje veldig flink til å reise på tur. Men enders og ein gongen er det kjekt å sjå noko anna enn Rotsethornet 🙂

Når Kjellrun og Ole var her på besøk i sommar, kom det på snakk å reise ein tur med Kielferga. Som sagt, so gjort. Me bestemte ei veke, og Kjellrun ordna billettar. Det var longt opp og fram, men bess i senn var veka koma.

Tonna kom på den glupe ideen at me reiser til Hamar og besøker Tonje, Sunniva og Erling og tek toget derifrå til Oslo S. På den måten fekk me sjå dei også. Det var veldig koselig. 🙂

Bilturen mandag gjekk ganske radig. Var glad det ikkje var eg som kjaurde, for i den eine av dei mørke, smale Strynefjellstunellane møtte me Hugos Tivoli på veg til Strynemessa. Minst 10 store trailerar, som må ligge midt i vegbana for å få plass. Offa. Då var det godt med stødig sjåfør 🙂

Hos Pillarguri kafè på Otta kvalitetssikra me elgkarbonader med soppsaus. Aldeles nydelig, – men tok litt tid 🙂

Erling hadde venta sånn på oss at han ikkje hadde tid til verken å ete middag, eller leike etter barnehagen. Han ville berre sjå i vindauga om me kom snart. Tida vert veldig long for sånne små, når ein ventar og gler seg til noko. Når me endelig kom, fekk me sjå litt på leikene hans. Morfar fekk lage kveldsmat og Besta fekk hjelpe til med kle og bad. Han viste også at dei hadde laga seng til oss. 🙂

Tonna sjekka veirmeldingane for dei neste dagane, og dei viste storm mellom Oslo og Kiel. Me ville ikkje tru på det, men det var nok til å sette fantasien i gong, og Tonje laga nokre ganske bra bilder i haudet mitt etterkvart 🙂

Me møtte Knarbakk`s på Oslo S og tok buss til kaia der Color Fantasy låg og venta på oss 🙂

Avgang kl.14.00. Me fekk innstallert oss på lugaren og var klar til å utforske båten 🙂

Kjellrun og eg måtte sjølvsagt utforske litt butikkane,

so det var fint at der var «manneparkering» 🙂

Det var tidlig ettermiddag, so en tur opp i skybaren og sjå på utsikta var på sin plass.

Tøff i trynet, men venta på storm 🙂

Medan vi sat der, bles det opp. Meir og meir. Her oppe kunne me sjå bårene kome, so me var litt forbereidde på bevegelsane. Me hadde lyst å sjå showet kl. 19.00, og ville kle oss om før den tid. Då me kom lenger ned i båten rulla det ganske bra, og me hadde ikkje same oversikta som me hadde øverst i båten. Det var fleire som måtte ta ektsra steg til sides 🙂 Den store lysekruna svinga bra, frå side til side.

Når me var klare for show, var det heilt fullt. Me måtte stå og halde oss fast i gelenderet. I heile salen sat folk og holdt fast på posane sine….  sceneteppe svaia att og fram, og enden på den visa var at showet vart avlyst p.g.a. vèret.

Då var det berre å finne seg en plass og sette seg ned og vente på middag. Me hadde reservert bord på Grand Buffet, og såg fram til utfordringa med å bere tallerknar mellom buffeten og bordet 🙂

Han som skulle vise oss til bordet syntest visst det var fole artig 🙂 Han forsvann i full fart, som en røyskatt gjennom restauranten, og me kom sjanglande etter 🙂

Det gjekk veldig bra. 🙂 Det vart både mat og drikke. Sjølv om matlysta ikkje var heilt på topp.

Det var godt å legge seg etter alle uvante bevegelsar, og vèret roa seg heldigvis etterkvart 🙂

På lugaren gjekk det an å fylgje reisa minutt for minutt også på tv.

I Kiel var det litt kaldt og regn -so det vart først kjøpesenter, der Kjellrun fekk seg ny koffert. Litt tidleg bursdagsgåve 🙂

Ettepå fann me ei fin gammal kirke «Sankt Nikolai». En fredelig liten plett i en ellers travel by. Det var ei sånn kirke det var godt å kome inn i.

 

Det vart ei passande anledning til å tenne lys. Eg tende to:

Eit for vårt kjære søskenbarn Gudbjørn Kvenseth, som kjempar for livet sitt med regional cellegiftbehandling nettopp i Tyskland. Denne behandlinga har hatt god effekt for monge, men er veldig dyr (200.000 pr.beh.) og blir ikkje dekka av staten. Om nokon vil hjelpe er kontonr. 9801 55 42519. Det er også ei gruppe på facebook: «Gudbjørn sin kamp om livet». Me har Gudbjørn og familien i tankane, og håper og trur at dette går bra.

Det andre lyset tende eg for alle dei andre som slit med noko. Det kan vere so mykje. Foreståande operasjonar, sjukdom, einsomheit, eksamen, osb.osb.osb. Alle har sitt og stri med.

Vel. Tilbake til turen 🙂

Me måtte kome oss ombord i båten igjen, so me ikkje vart akterutseilt 🙂

Ombord igjen i båten vart det litt lunch, taxfree og avslapping før middag.

Denne kvelden hadde me reservert bord heilt bak i båten, på Oceanic à la Carte.

Fantastisk god mat og flott service. Virkelig luksus. Stille og rolig. Servitøren kunne til og med berolige oss med at det ville ikkje bli storm igjen før etter kl.21 🙂

Mette og go, kunne me prøve oss på showet igjen 🙂

Det var eit flott show, med musikk av både Michael Jackson, Abba og mykje anna. Laserlys og styr 🙂

Ettersom showet gjekk sin gong drønna det meir og meir i båten, og det byrja å gjynge igjen. Men ikkje so gale denne kvelden som kvelden før – heldigvis 🙂

Det vart ei lita pubtrubadur-butikkrunde til slutt før det vart å finne senga. Fint å få legge frå seg kroppen, og sleppe den ufrivillige sjanglinga 🙂

Tilbake på Oslo S var me alle samde om at det hadde vore ein fin tur 🙂

Kjellrun og Ole reiste til Trondheim og me reiste tilbake til Hamar.

På Hamar var me so heldige at Tonje kunne møte oss på stasjonen, slik at me fann rette bussen heim til dei 🙂

Me fekk vere med og hente Erling i barnehagen, og det var kjekt å leike litt med han. Morfar er veldig flink å bygge togbane f.eks. 🙂

Fekk løyve av mamma og mammo til å kjøpe kinderegg til laurdagsgodt, då passa det bra at denne karen sto på taxfree og venta på oss 🙂

Fredag måtte me tenke på heimvegen igjen. Det var fint å sjå den vesle familien på Hamar.

Kunne ikkje dy meg for et par snappar på heimvegen 🙂

På Strynefjellet vart me minte på kva slags årstid som nærmar seg.

Sånn er det berre. 🙂

Takk for turen, Kjellrun, Ole og Tonna 🙂

Takk for kost og losji, Tonje, Sunniva, Erling og Zelda 🙂

 

 

100 år gammal stil.

Under opprydding fann vi Besta si stilbok frå «Sunnmøre ungdomsskule» i 1916/17. Desse stilane fortel om ei meget reflektert dame på 20 år, det er akkurat 100 år sidan i år. Marta var fødd i 1897. Eg kjende ikkje Besta før ho var koma godt ut på hausten. 🙂 Ho var ei klok, dyktig og respektert dame. Har lyst å dele denne om mennesket og årstidene:

 MENNESKJELIVET OG AARSTIDENE.

Av Marta Lid

Marta Lid

Menneskjelivet er delt i fire bolkar: Barndom, ungdom, manndom, og alderdom. Aarstidene er og delt i fire bolkar: Vaar, sumar, haust, og vinter. Det er mangt i menneskjelivet som kann liknast med ymse ting i aarstidene. Soleis kann me likna barndomen med vaaren. Sjaa naturi kor daud ho ligg um vinteren. Men straks soli vender, byrjar ein aa sjaa dei fyrste livsteikni. Nokre smaa, grøne tunne straa kjem glyttande upp or jordi. Dei veks og spreider seg, og straks hev jordi fenge vaarbunaden paa seg. Me plantar og saar, og me ventar paa aa faa rik grøda naar hausten kjem. Trei stend med halvferdig klædnad, men smaatt um senn hev naturi fenge heile sin prydnad, og ho yrer av liv. 

Slik er det med menneskjelivet og. Sjaa paa det vesle barnet som ligg i vogga kor det utviklar seg. Fyrrstundes var det baade skralt og lite aa sjaa til. Men det trivst og veks, og snart hev det vakse fraa vogga. Snart er det kome so langt at det kann tenkja klaart, og fylgja med kva som vert sagt,  men ein ting kann det ikkje skyna so snart, og det er til aa skilja millom godt og vondt. Kor naudturvelegt det er aa saa berre god saad inn i barnesjæli. Ho er liksom jordi um vaaren, ho tek imot alt som vert bode henne. 

Smaatt um senn utviklast barnet og vert stort og sterkt, og snart hev det kome so langt at det stend paa skilet millom barndom og ungdom. Den overgongen fraa barndom til ungdom gjeng so umerkande fyr seg, at ein veit ikkje av fyrr ein er ungdom.

 

Slik er det med vaaren og. Det spirer, veks og grønskast, og snart stend alt og glimrar i skiftande fargar som tyder paa at det er sumar. Her er yvergongen so fin at han merkast ikkje. Alt er ljost og fagert, og naturi stend i høgtidsskrud. Sumaren vert og delt i to bolkar: fyresumar og ettersumar. Fyrste bolken liknar ein med ungdomen, og den andre med manndomen. Sjaa naturi, til dømes graset og kornet. Det spirer, veks, blømer, ber frukt, og mognast til hausten. Slik med menneskjelivet og. Barnet utviklar seg til ungdom, og ungdomen til manndom. Ungdomstidi er ei draumetid, som set store voner til framtidi. Manndomen hev tyngste byrdene aa bera. Det gjeng framyver paa livsvegen, men ofte med brotne voner. 

Smaatt um senn byrjar det aa gaa attende, og ein lyt flytta over til den fjorde bolken som kallast alderdom. Ein byrjar verta trøytt, kvider seg for aa gjera det som fyrr var til størst hugnad. Haaret graanar, andlitet vert skrukkut, fingrane stive, og ryggen bøygd. Føterne sviktar, og til hjelp maa ein bruka stav. Menneskjelivet hev baade uppgangs og nedgangstid. Naar ein tek til aa eldast mykje, vert det rekna med at ein er barn andre gongen. Berre ein kunne vera so skuldlaus og rein som fyrste gongen.

Det er haust. Naturi hev nedgangstid. Alt som stod i den skiftande, væne sumarsbunaden hev no fengje ein anna daam yver seg. Frukti er mogi og maa sankast. Trei stend no gulspraglute og halvnakni, og kjempar for aa faa halda attende siste bladi sine. Men det lukkast ikkje.

Dei harde, kalde, hjartelause vinterstormane rasar  yver jordi. Dei riv og slit i trei, og fær tilslutt vinning yver dei stakkars arme bladi som trei varde um. 

Naturi hev teke syrgjekaapa paa seg, og stend ferdug til aa taka mot bodet om aa gaa til kvila. Snøen kjem, og sveiper jordi inn i den kvite kaapa si, men liksom han vil segja: «Du skal ikkje ottast, eg vil berre gøyma deg ei tid, og so skal du atter faa staa upp, og nye friske spirar skal skyta or deg»

Jordi gjeng til kvila.

Slik er det og med menneskjelivet. Alderdomen trengjer paa. Ein vert gamall og stusleg, og luter etter gravi. Menneskjet stundar etter kvild. Dauden kjem imot oss, og liksom vetteren segjer han: «Ver ikkje redd, fyr eg vil berre flytta deg yver til ein betre stad.» Dette segjer han til dei lukkelege menneskji. Dei fær gaa til kvila, for atter aa staa upp. So kjem den dagen daa alle skal staa upp, og kvar faa løn etter si gjerning. «Den som hev gjort det gode, til livsuppstoda, men den som hev gjort det vonde, til domsuppstoda.»

 

Menneskjelivet og aarstidene liknar mykje einannan. Det hev den store skilnad at menneskja liver ikkje so reint og heilagt som ho skal, avdi ho syndar. Naturi derimot er reinare og meir heilag, avdi ho er so som Gud skapte henne. 

Lat oss læra av naturi sin reinleik.

Takk for at du var du Besta ❤

 

Årets tur til indre fjordstrok

I går fann me ut at det kunne passe og ta den årlige turen til Valldal og Jordbærstova, og ete verdens beste jordbærkake 🙂

Jordbærstova
Verdens beste jordbærkake

Denne kaka er åleine verdt å ta en tur til Valldal, om so eins ærend 🙂

Og når ein først er fram i dalen der, må ein stoppe på ei av budene og kjøpe med seg dagsferske jordbær. Der me stoppa, sat det to blide jenter, som syns det var kjekt at me kom. I det me var ferdige å handle, kom det en buss og stoppa. Då bleikna dei litt og det kom et par sukk, både av frykt og glede trur eg: OHJ, en heil buss… 🙂 So det passa bra at me kunne fare vidare 🙂

Valldal safteri AS

Når ein først er i Valldal, må ein sjølvsagt innom Valldal Safteri og handle. Heilt sidan 1919 har dei laga saft og sylte av topp kvalitet.

So vart spørsmålet: Skal me fare heim, eller vidare?

Me for vidare 🙂 Tok ferga Linge – Eidsdal. Og når ein gjer det,må ein innom Melchior 🙂

Melchiorgarden

 

Velkomstkomitè på Melchiorgarden

Kjekt å treffe Torunn og Petter, og hefte dei i arbeidet sitt. 🙂 No er det høgsesong med bringebær, i tillegg til alt anna. Dei står på. Fantastisk flinke folk 🙂

Dei lagar virkelig verdens beste bringebærsaft. Nytt på markedet er drikkeklar bringebærsaft og eplesaft. Sjølvsagt måtte me ha med nokre godsaker heim 🙂

Til og med et nydelig kjeskinn 🙂

So gjekk turen vidare til Geiranger.

Ingen store båtar i Geiranger denne dagen

Me var svoltne og ville finne oss litt middag. Ei lita runde først berre. Då var me so heldige at me traff Lene, som snart var ferdig på jobben sin som handler av ribb-båt-turane på Geirangerfjorden. Ho ba oss på kaffi etter middagen 🙂

Naustkroa

Det vart kokemør på Naustkroa. 🙂 Og må sei det er imponerande kor flinke disse unge servitørane er. Når me kom der var det tydelig et vaktskifte på gang. Ein kunne sjå kor slitne dei var, dei som skulle gå av vakt. Likevel var dei meeget effektive. Det kom og gjekk gjestar uavladelig. Ikkje rart at smila hadde stivna litt 🙂 Fin ungdom.

Det er med skam og melde at me gjekk forbi Geiranger sjokolade 🙂

Nettopp vore i London og teke imot ei sølv og to bronse i Internasjonal Chokolate Awards 2017, for sjokoladen sin 🙂

Eit tilbud me ikkje kunne sei nei til:

Kaffi, jordbær og is, på hytta til Lene og Leif 🙂

Tonna, Lene og Molly

Veldig koselig. 🙂 Og kjekt å sjå Geiranger frå en anna vinkel.

Ørnesvingane

Takk for oss 🙂

So barst det strake vegen heim, om Stryn. Me starta ca. 11.30 og var heime 21.30. Ein fullt overkomelig dagstur, som inneheldt monge fine opplevingar. Faktisk innom tre fylker, og seks kommuner. 🙂

Og alle var me einige om at det hadde vore ein fin tur 🙂 🙂

 

 

Dagstur til Blakstad Gard

Blakstad Gard

Blakstad Gard ligg på Ikornnes i Sykkylven.

På Blakstad Gard har det bodd folk i over 1000 år. Det er spor etter vikingar i fjøra. Og det er veldig lett å forstå at dei ville slå seg ned på denne perla av ein stad. Nydelig utsikt til alle kantar, og ein fin plass å drive gard.

Garden sto til forfalls til for ca. 3 år sidan, då Berit og Karl Ekornes kjøpte den. Dei har no restaurert hovudhuset, som er frå 1800 talet, og loven, som er ei grindløde frå tidleg på 1900 talet. Det eldste huset, stabburet frå 1700 talet står for tur, det same gjer naustet. Ekteparet har lagt stor vekt på å sette husa i stand nærast mogeleg den opprinnelige stand. Og det er utrulig kor mykje dei har fått til på so kort tid.

Stabburet. Med øksekløyvde bord. Dette er foreløbig berre sikra

Dei har også bygd ei smie i grindlødekonstruksjon. Der har dei besøk av Blakstadsmeden av og til, som kan vise fram smiekunsten, og ein kan sogar få prøve sjølv 🙂

Smia

Dei har forskjellige dyr og fuglar ein kan helse på på garden: Moskusand, gås, kalkun, høner og hanar. Marsvin, kaniner, hund og katt med kattungar. 🙂 Villsau, geit, ullgris, og hest. På hesten Frami kan born få ein fin liten ridetur.

 

Hesten Frami

Ein kan gå inn til dyra, eller dei går blandt folk 🙂

Og sjølvsagt er Gråtass på plass 🙂

Atle mimrar om gamle dagar då han var med å sette poteter på Berkneset 🙂

På loven får ein kjøpt nydelige vaffler og kaffi. Det kan ein sitte ute i hagen og kose seg med, og ta livet heilt med ro.

Loven og i kjellaren på huset har dei inreidd til selskapslokale. På loven er det plass til ca.80, og i kjellaren er det plass til inntil 13 personar.

Selskap i grindløda
Frå kjellaren i huset. Ein kan kjenne historia i veggane
Frå kjellaren i huset

Gardskjøken er under utbygging, der vil dei produsere eigen mat. Også gjesterom er med i planane.

Gardskjøken på gang

For oss er det ekstra kjekt at nettopp denne garden blir stellt so fint i stand, og er besøksgard. Oldemora mi kjem nemlig herifrå. 🙂

Oldemor Petrine

Kvar gong vi har kjaurt forbi har vi sett at forfallet vart meir og meir synleg. Dette har vore veldig trist. For det er ein sånn nydelig plass. Gleda var derfor stor når vi haurde om planane ekteparet Ekornes hadde. Og endå større når vi ser kor fint det blir. Med mykje liv og røre. 🙂

Karl Ekornes og mor (ho passa også faren hans når han var liten 🙂 )

Dei fann tonen desse to 🙂 Mor syntes det var fole kjekt å kome tilbake hit igjen etter alle desse åra, dei likte seg so godt på Blakstad seier ho, og det forstår eg godt. Familien brukte å vere her mykje når ho var ung. Blandt anna i juleselskap. Ho vart veldig gla når ho til og med fekk sjå inni huset, og såg benken dei brukte å sitte på når dei åt mat 🙂 Det vart ei fin oppleving for henne, og ein fin dag 🙂

På gamle tufter

Om andre vil ha ei fin oppleving ein dag, bør ein ta turen til Blakstad 🙂

Vil anbefale å like Blakstad Gard på facebook, der ein blir oppdatert på aktivitetar og utvikling av garden 🙂

Tusen takk til Berit og Karl Ekornes for å stelle so fint til, ta vare på og utvikle denne fantastiske perla. Og takk for at vi fekk kome på besøk, den gode mottakinga, omvisning og innsyn i planane vidare 🙂 Lukke til med alt sammen. 🙂